Classic Albums pt.1

Bob Dylan - Blood On The Tracks (1975)

"My life is music and music is life" met deze wijze woorden van een zekere Amerikaanse huiskat start ik een nieuwe reeks artikels die regelmatig zullen verschijnen. Aangezien ik een fervent vinyl verzamelaar ben zal ik wekelijks 1 pareltje onthullen uit de nu toch al aanzienlijke collectie die hier in de kromgebogen kast opgeborgen staat.

Aangezien het vandaag bitterkoud is buiten (minus 4) heb ik wel zin in een gezellig, warm plaatje van een singer-songwriter. En wie beter om mee te beginnen dan "Uncle Bawb"!

"Blood On The Tracks" is het vijftiende album van Dylan. De voortekenen voor dit album waren zeer ongunstig, zijn 2 vorige platen waren niet bepaald successen, hij wisselde tussen platenmaatschappijen en bovendien liep zijn huwelijk met Sara Lownds stuk! De jaren zeventig waren dus nog niet bepaald succesvol geweest voor Mr. Zimmerman.... Maar dan komt hij met BOTT op de proppen, een album waar je de hartzeer, woede en eenzaamheid duidelijk op kunt horen. Zoon Jakob Dylan zei over het album: "De liedjes zijn de gesprekken tussen mijn vader en moeder". Bob voelde zich dus duidelijk niet thuis in dit decenium en hij schreef zijn problemen neer op dit legendarisch album. Het geldt nog steeds als standaard voor elke singer-songwriter. In 2003 stond het album op de 16 plaats van de Rolling Stone top 500 greatest albums of all time.

Tracklist:

A1 Tangled up in blue

A2 Simple twist of fate

A3 You're a big girl now

A4 Idiot wind
A5 You're gonna make me lonesome when you go

B1 Meet me in the morning

B2 Lily, Rosemary and the jack of hearts
B3 If you see her, say hello
B4 Shelter from the storm
B5 Buckets of rain

Openingstrack "Tangled up in blue" is een all-time Dylan classic en gewoon een prachtig stukje muziek. Hoewel zijn lyrics altijd wel wat vaag zijn kan je uit de laatste verse toch afleiden dat het over een liefdesverhaal gaat dat ten einde is gekomen. "Simple twist of fate" is nog zo een pareltje. Gitaartje, mondharmonica en zijn typerende stem maken van dit liedje een steengoede en typische song. Een van mijn persoonlijke favorieten is "Meet me in the morning" met zijn zalige bluesklank en zijn ontspannen basspel. Dylan bracht dit pas in 2007 voor het eerst live ten gehore tijdens een show in Nashville, Jack White van The White Stripes speelde toen mee op het nummer. Maar HET nummer van dit album blijft toch wel "Shelter from the storm". Elke man die wat pech heeft gekend in zijn leven zal dit liedje begrijpen... Dylan op zijn best...

"Come in," she said,"I'll give you...shelter from the storm."

bron: 
Wikipedia.org